บทที่ 3 เมาจนตาลาย
“พี่ลม! พี่ลม! ช่วยด้วย!”
พายุหันไปมองเมื่อได้ยินชื่อเขาดังมาจากเด็กสาวที่ กำลังวิ่งมาตามคันนา ดำ ไผ่ เจ๋ง โก๋ ที่หว่านข้าวอยู่ด้วยกัน ต่างก็ตกใจ เมื่อเห็นใบบัววิ่งเตลิดมาทางนี้
“ไอ้บัวนี่หว่า เป็นอะไรของมัน” เจ๋งพูดขึ้นเมื่อใบบัววิ่ง เข้ามาแล้วยืนหอบ ใบหน้าเด็กสาวเต็มไปด้วยน้ำตา ดีใจที่เจอพายุกับเพื่อน ๆ กลางนา
“มีไรบัว แทนขับตีมาเหรอ”
พายุถามติดตลก เพราะตั้งแต่เด็ก ๆ พอถูกแทนไททำโทษทีไร ใบบัวจะร้องให้เขาช่วย แต่ก็แปลกใจที่ต้องวิ่งข้ามทุ่งมาหาเขาเลยเหรอ
“ฮือ ๆ ช่วยด้วยพี่ลม ฮึก ๆ พี่แทนตกน้ำ ฮือ ๆ ๆ”
คำพูดปนหอบที่มาพร้อมกับเสียงสะอื้น ที่ฟังไม่รู้เรื่องนั่น ทำให้พายุต้องถามซ้ำเพราะทั้งประโยค จับใจความได้แค่แทนคำเดียว
“อะไรนะ ค่อย ๆ พูดสิบัว”
“ฮือ ๆ ๆ พี่แทนตกน้ำ ฉันเอาขึ้นจากบ่อไม่ไหว ฮือ ๆ ๆ”
พูดจบก็ปล่อยเสียงสะอื้นออกมา เพราะทั้งตกใจเสียใจจนขวัญเสียไปหมด
“ตายห่า!”
พายุอุทานลั่นพร้อมกับกระทืบรถมอเตอร์ไซค์ที่คร่อม คาไว้ หันหัวรถไปทางถนนแล้วบิดออกไปอย่างเร็ว หัวใจแกร่งกระตุก วันนี้แทนไทไม่ได้มาหว่านข้าว เพราะต้องสรุปโครงการอะไรสักอย่างส่งเกษตรอำเภอ ยังคุยกับเพื่อน ๆ อยู่เลยว่าเป็นห่วงเขา เพราะช่อผกากำลังจะแต่งงาน แต่คิดว่าผู้ใหญ่หนุ่มต้องเข้มแข็ง และผ่านเรื่องนี้ไปได้ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้
เรื่องของหัวใจไว้ใจกันไม่ได้จริง ๆ ที่ผ่านมาช่อผกาก็มีสามีมาเรื่อย คิดว่าแทนไทจะทำใจได้บ้างแล้ว เขาก็ไม่เคยมีความรัก เลยไม่รู้ว่าอกหักมันเจ็บขนาดไหน
คนที่เหลือบิดมอเตอร์ไซค์ตามมาข้างหลัง โดยมีเจ๋ง รั้งท้าย เพราะต้องเอาใบบัวนั่งรถมาด้วย ข้างหลังติดเครื่องหว่านข้าว
เด็กสาวเลยต้องนั่งก้มหัวตัวงออยู่ข้างหน้าจะได้ไม่บังทาง ทุกคนต่างก็รีบมา เพราะเป็นห่วงแทนไท
ทันทีที่จอดมอเตอร์ไซค์ หัวใจพายุก็ร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเห็นรวงข้าวนั่งสะอื้นอยู่ที่แคร่ใต้ถุนบ้าน ไม่มีเวลาคิดนานร่างสูงวางเครื่องหว่านข้าวลงกับพื้น แล้ววิ่งตรงไปที่สระน้ำ กระโดดลงไปดึงแทนไทขึ้นมา คนที่เหลือก็วิ่งตามมาติด ๆ ใบบัวอุ้มรวงข้าวปลอบหลานให้หยุดร้อง แล้ววิ่งตามมาอีกคน
“แทน! แทน! ได้ยินพี่ไหม”
มือหนาตบลงไปที่แก้มแทนไทอย่างแรง เพื่อเรียกคนหลับให้รู้สึกตัว โก๋กับไผ่ช่วยกันลากแทนไทขึ้นมาจากน้ำ
“น้องเอ๊ย! ทำไมเป็นแบบนี้ว้า!” พายุพูดกับตัวเอง ปีนขึ้นมาจากสระแล้วเริ่มพยาบาลคนตกน้ำ
“พี่แทน! พี่แทน! อะไรวะพี่ ทำไมเป็นแบบนี้” ทุกคนต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน ตกใจกับสภาพของผู้ใหญ่หนุ่ม
“ไปโรงพยาบาลไหมพี่” ดำถามพร้อมกับตั้งท่าจะไป เอารถ
“พี่แทน! พี่แทน! ตื่นสิพี่!”
หัวใจทุกคนแทบจะหยุดเต้น เมื่อแทนไทยังนิ่งสนิท พายุประเมินสถานการณ์จากสิ่งที่เห็น หน้าไม่ได้คว่ำลงน้ำ และก็ยังหายใจอยู่ กะละมังอาหารปลาคว่ำอยู่ริมตลิ่ง คิดว่าแทนไทน่าจะเมาแล้วลื่นตกน้ำ ตอนที่มาให้อาหารปลา
“เกิดอะไรขึ้นบัว” หันมาถามใบบัวที่ยืนหน้าซีดอยู่ใกล้ ๆ
“ฉันเอาข้าวมาส่ง ได้ยินรวงข้าวมันร้องก็วิ่งตามมา ก็เห็นพี่แทนนอนอยู่ในน้ำแบบที่พี่เห็นนั่นแหละ”
“รวงอยู่กับแทนเหรอ!” พายุถามเสียงเข้ม
“จ้ะพี่” ตอบไม่เต็มเสียงนัก เมื่อเห็นสีหน้าของพายุ
ผลัวะ!
กำปั้นลุ่น ๆ กระแทกไปบนหน้าคนเมา เมื่อใบบัวบอกว่ารวงข้าวอยู่กับเขา โชคดีแค่ไหนที่ลูกไม่ตกน้ำมาด้วย ความที่ห่วงหลาน ทำให้พายุโมโหจนขาดสติ ตั้งท่าจะซ้ำอีกหมัด แต่โก๋ ห้ามไว้
“พอก่อนพี่ลม แค่นี้ก็จะตายแล้ว เรียกให้รู้สึกตัวก่อน แล้วค่อยลงแขก”
“แม่งเลวจริง ๆ ใช้ได้ที่ไหน ดีนะที่รวงไม่ตกน้ำ บัวพารวงเข้าบ้าน พวกมึงด้วยกลับกันไปให้หมด ปล่อยให้มันตายอยู่ ตรงนี้แหละ โตเสียเปล่าไม่มีหัวคิด!” ด่าคนเมา แล้วลุกขึ้นยืนด้วยความโมโหที่แทนไทเมาขาดสติ
“พี่โลมมม เฮือก” คนเมาเกาะขาเขาเอาไว้ เลยถูกยันโครม ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นโล่งอกที่แทนไทรู้สึกตัว
“มาให้อาหารปลาาาา”
พูดยานคางพร้อมกับตั้งท่าจะลุกขึ้น แต่กลับถูกคนที่ยืนค้ำหัวกระทืบเข้าที่กลางอก เมื่อพายุหันไปเห็นใบหน้าที่อาบน้ำตาของรวงข้าวในอ้อมแขนของใบบัว
“ให้อาหารปลาเหรอ ให้อาหารปลาใช่ไหม!”
เท้าหนากระทืบซ้ำ ๆ ลงบนอก โมโหกับคำพูดของแทนไท เมาขนาดนี้พาลูกมาให้อาหารปลา รวงข้าวกำลังซนถ้าตกน้ำไปจะทำยังไง
“พอแล้วพี่ เดี๋ยวก็ตายกันพอดี” โก๋กับไผ่จับพายุเอาไว้
“แค่นี้ยังน้อยไป เป็นถึงผู้ใหญ่บ้านแต่เสือกไม่มีสติ ลูกอยู่ด้วยทั้งคน ถ้ารวงข้าวตกน้ำตายมึงจะทำไง มันคุ้มกันไหม ลากมันไปให้พ้น ก่อนที่กูจะจับมันโยนกลับลงไปในน้ำ บัวพาหลานเข้าบ้าน”
ด่าจบก็หันมาบอกใบบัวให้พาหลานเข้าบ้าน ไม่อยากให้รวงข้าวเห็น เพราะตอนนี้พ่อมีสภาพไม่ต่างจากหมา
“จ้ะพี่”
ใบบัวรับคำแล้วพารวงข้าวเดินเข้าบ้าน เย็นแล้วต้องรีบป้อนข้าวอาบน้ำให้หลาน เธอจะได้รีบกลับบ้านแม่ยิ่งคอยจะด่าอยู่ด้วย
เด็กสาวถอนหายใจ แทนไทเป็นแบบนี้แล้วคืนนี้รวงข้าวจะอยู่ยังไง คิดเมื่อลงมือแกะกับข้าวในถุงใส่จานยกมาให้หลานกิน ก่อนจะเดินไปหยิบปิ่นโตที่แขวนไว้ที่เสาเพื่อนำไปล้าง แล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาเมื่อปิ่นโตยังหนักเหมือนเดิม แสดงว่าแทนไทไม่ได้กินข้าวที่เธอเอามาให้
“รวงเมื่อตอนกลางวันกินข้าวกับอะไร” หันไปถามเจ้าตัวเล็กที่กำลังสาวเส้นขนมจีนเข้าปาก
“กินกับไข่ดาว”
“อืม...”
ชัดเจนในคำตอบแทนไททำไข่ดาวให้ลูกกิน โดยที่ไม่แตะของที่เธอนำมาให้เขา ตากลมโตละจากเถาปิ่นโต เมื่อเสียงเอะอะโวยวายดังใกล้เข้ามา ใบหน้ากลมป้อมยิ้มแป้น ที่เห็นเจ๋งและเพื่อน ๆ ลากแทนไทเข้ามาในบ้าน โดยมีพายุเดินตามมาข้างหลัง มองมุมปากที่แตกยับของคนเมาด้วยความสะใจ โดนเสียบ้างก็ดี
ตาสองคู่สบกันก่อนที่ตากลมโตต้องรีบหลบ เมื่อสบเข้ากับตาคมเข้มของคนที่มองมาทางเธอพอดี หัวใจแกร่งกระตุกเมื่อเห็นความห่วงใยปนมากับความสะใจในตากลมโตคู่นั้น ใบหน้ากลมป้อมแก้มห้อย ริมฝีปากแดงจนย้อยนั่นก็อีก ที่ทำให้หัวใจเขาสั่นคลอน ก่อนจะต้องกะพริบตาถี่ ๆ เขาคงเมามากจริง ๆ ที่มองลิงทโมนสวยน่ารัก ปีนี้ใบบัวอายุเท่าไรแล้วนะ เขาเองก็จำไม่ได้ แต่ก็น่าจะยังไม่พ้นคุก คนเมาคิดในใจแล้วต้องตัวงอด้วยความจุก เพราะถูกโยนลงกับพื้นอย่างแรง สำลักจน ขึ้นสมอง เมื่อน้ำกะละมังใหญ่สาดเข้ามาที่หน้า ด้วยฝีมือของคนที่เขานับถือเป็นพี่ชาย
